Hoe stilte je uitdaagt

En daar zaten we dan, midden in de natuur. Weg van de bewoonde wereld met tv, mobiel, tablet. In een idyllisch maar primitief kamp aan de oever van een vijver. Water haalden we uit een ouderwetse waterpomp, de hutjes verwarmden we met houtkachels en ’s avonds verlichtten we de ruimten met kaarsen. De absolute stilte, die je vooral in de vroege ochtend tijdens zonsopgang kon ervaren, was adembenemend. 

Kies je ervoor om in stilte te vertoeven, dan kies je voor een uitdagende onderneming. Hoe aanlokkelijk een stilteretraite ook lijkt, stil zijn is vooral een heftige confrontatie met je onrustige geest, die continu op zoek is naar afleiding, houvast en zekerheid. Zal je in eerste instantie enige rust ervaren, al gauw word je geconfronteerd met diepere emoties, donkere gevoelens, weerstand en angst. Door afwezigheid van prikkels en afleiding, krijgt dat wat er altijd al in jou was, eindelijk de kans gevoeld en (h)erkend te worden. Niet altijd even leuk, maar o zo heilzaam. Immers dat wat je niet wil voelen, zal vast gaan zitten in je lichaam en je levensstroom blokkeren. Hoe langer je emoties negeert, hoe meer kans op fysieke kwalen, moeheid en depressie.